– Teraz wszystko zależy od was. My przyszliśmy dziś tu jako widzowie – mówił do wykonawców tuż przed premierą Łukasz Duda, instruktor i opiekun artystyczny młodzieży. Duszna sala Jeleniogórskiego Centrum Kultury wypełniła się niemal do ostatniego miejsca, a widzowie w napięciu oczekiwali na początek przedstawienia.
– Warsztaty nie mogłyby się odbyć bez dwóch ważnych instytucji: Instytutu Teatralnego im. Raszewskiego w Warszawie oraz jeleniogórskiego urzędu miasta – dziękował przed rozpoczęciem „Histeryji” Łukasz Duda. Podziękował także współrealizatorom LWT: Danielowi Jacewiczowi, Tadeuszowi Rybickiemu, Kacprowi Ziemianinowi oraz Markowi Straszakowi. Przybliżył też krótko sedno przedstawienia. Młodzi wykonawcy przedstawią własną wizję losów swoich dziadków i rodziców, którzy tu, w Jeleniej Górze, odnajdywali swoją tożsamość.
„Histeryja” to zatem historia, ale w pewnym, dość krzywym zwierciadle. Przefiltrowana przez wizję trzech twórców spektaklu, nie nawiązuje dosłownie do dziejów. Nie ma tu bohatera (chyba że za takowego uznać zbiorowo młodych ludzi). Nie ma też akcji, intrygi – tego, czego oczekiwać można po spektaklu klasycznym. Bo nie jest to sztuka w klasycznym sensie gatunku: to raczej twórcze poszukiwania scenicznej formy wyrazu uczuć.
Są w niej odniesienia do folkloru kresowego, skąd pochodzi wiele rodzin, które po 1945 roku przybyły na Ziemie Odzyskane, w tym do Jeleniej Góry. Na pewno wśród nich byli bliscy młodych wykonawców „Histeryji”. Jest też dużo metafor odnoszących się do problemów wieku dorastania: odszukiwania własnej tożsamości, identyfikacji z lokalnością, wreszcie – buntu. Nie brakuje nawiązań do antyku.
Jest taniec, elementy dyskoteki, sporo akrobatyki. Szczególnie podobają się sceny opracowane przez młodzież pod opieką Łukasza Dudy. Ich malarskość jest niewypowiedziana. To trzeba po prostu zobaczyć. Duda, niczym mistrz pędzla, maluje na scenie światłem i ustawieniem postaci niezapomniane obrazy, które – niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki – ożywają i wnoszą potężną dawkę energii do całego przedstawienia.
Nie byłoby „Histeryji” bez wizualizacji Marka Straszaka. To one wnoszą jedyny w sztuce element lokalny: kominy Celwiskozy. To one sprawiają, że sceniczna rzeczywistość nabiera trzeciego, magicznego wymiaru. Niosą też ze sobą pewne przesłanie: choćby animacje przy scenie poświęconej uczuciom.
Całość to w sumie warsztatowy zbiór etiud, bo trudno dostrzec w „Histeryji” spójną całość. Nie takie zresztą było zamierzenie twórców. I choć nie wszystkie sceny robią tak niesamowite wrażenie jak te przygotowywane przez Łukasza Dudę, to z pewnością są cennym doświadczeniem aktorskim dla młodych adeptów sceny. Bo w teatrze potrzebna jest nie tylko żywiołowość, lecz także skupienie i choćby odrobina metafizyki.
Sztukę wieńczy przyśpiewka: element dość zaskakujący, przypominający raczej koniec występu przedszkolnego teatrzyku, ale… na szczęście widz szybko o niej zapomina uraczony krótkim majstersztykiem dokumentalnym nakręconym przez Marka Straszaka. W nim – nie tylko wybrane sceny z zakończonych warsztatów, lecz przede wszystkim piosenka wyśpiewana przez Staszka Nagajka, jeleniogórskiego barda, a dedykowana Łukaszowi Dudzie. I prawda jest taka, że to właśnie Łukasz Duda jest drugoplanowym bohaterem całego wydarzenia. Gdyby nie wizja teatru tego młodego twórcy i reżysera, ta część warsztatów LWT zapewne nie doszłaby do skutku.
W projekcie wzięli udział: Natasza Sołtanowicz, Klaudia Rubin, Krzysztof Baran, Alicja Perdion, Dominika Musiał, Joanna Kowalska, Łukasz Szybałdin, Małgorzata Amarowicz, Alicja Ciołek, Ewelina Dudzik, Malwina Stocha, Alicja Kasjaniuk, Sandra Zapała, Weronika Kołodziejska, Damian Kuśnierz, Patryk Wysocki, Katarzyna Kowalska, Karolina Więcek, Aleksandra Małecka, Aleksandra Kosno, Katarzyna Kowalska, Wojciech Sałaputa, Justyna Szachowska, Julia Małecka, Marzena Malitowicz, Anna Chodkowska, Ewa Polan, Anna Olszewska, Monika Kula, Barbara Napora i Justyna Wojciechowska.
Wielkie brawa dla wszystkich!
Powtórka - jutro o godz. 19 w JCK przy ulicy Bankowej!
Obejrzyj video!
